Ekologiczne problemy

Siedzimy we trójkę w kawiarni: April, czyli moja koleżanka Chinka, Howard, czyli amerykański kolega April i ja, z Polski. Przyjemnie sobie rozmawiamy po chińsku, ja jestem najsłabsza, więc co rusz słyszę nowy dla siebie wyraz, który jest mi objaśniany. Wyjmuję w końcu piórnik z torebki, z piórnika kołek pozostały po ołówku i pragnę przystąpić do notowania wszystkich ślicznych chińskich sformułowań memu umysłowi jeszcze obcych. I wtedy April daje mi ołówek automatyczny w prezencie. Oczywiście dziękuję ślicznie za dar (z naklejką Kubusiowo-Puchatkową w dodatku; tak tak, April ma 32 lata), ale na mojej twarzy rysuje się zdziwienie, bo nie przypominam sobie żadnej okazji ze znanego mi kalendarza do dawania sobie ołówków automatycznych z Kubusiem Puchatkiem. April szybko łapie mój wzrok i mówi: w Chinach takie ołówki są tanie bardzo. Więc skoro na Zachodzie są drogie, to daję Ci w prezencie.
Wymieniamy z Howardem spojrzenia. Howard mówi: nie wiem jak w Polsce, ale w USA są to rzeczy tanie.
Ja mówię, że nie znam się, bo zawsze kupuję drewniane ołówki.
April się dziwi, dlaczego kupujemy te drewniane ołówki. W sumie nigdy się nie zastanawiałam, dlaczego kupuję drewniane ołówki, dlaczego lubię w ogóle ołówkiem pisać i tak dalej, ale jakoś nam się na raz z Howardem uzasadnienie podobne globalne nasuwa: drewniane ołówki są lepsze dla naszej Matki Natury.
April (typowo chińskie podejście): no właśnie nie - na to jest potrzebne drewno! Drewno jest z drzew, które trzeba wycinać. Podczas gdy ja używam jednego ołówka dwa lata, wy marnotrawicie pół drzewa w tym czasie.
My (typowo zachodnie podejście): no ale ołówek z plastiku będzie się ponad sto lat rozkładał na wysypisku.
No i kto ma rację?